[32] Dolu gestazionalaren tabua

'Karena' eleberria aurkezten ari da Alaine Agirre Garmendia Durangoko Azokan. Sarak, protagonistak, ama izateko desioa lortzeko bidean bizitzen duen guztia kontatzen digu eleberri honek. Baina bide horrek dituen bihurgune eta amildegi guztiek osatzen dute istorioa, ez baita prozesu erraza.

Transkripzioa:

Ander:
Zer moduz zaude, Ioar?

Ioar:
Hainbestean, Ander.

Ander:
Egun txarra daukazu?

Ioar:
Lagun batek haurra galdu du. Bost hilabeteko zegoela gertatu da.

Ander:
Nahigabea sentitzen dut, hartu duzun disgustua ikusita.

Ioar:
Eskerrik asko. Pasatuko zait. Atsekabea ez da betiko izaten.

Ander:
Amaren doluari buruzko nobela bat argitaratu du Alaine Agirrek. Karena du izenburua. Nobelan idatzi dituen kontuei buruz mintzatu da irratian.

Ioar:
On egingo didala iruditzen al zaizu?

Ander:
Irratiaren webgunean entzun dezakegu elkarrizketa. Lagunduko dizut.

Ioar:
Nahiago nuke oso tristea ez izatea.

Ander:
Utzi egidazu pasarte txiki bat jar dezadan.

AUDIOA-1 | ALAINE AGIRRE

Ioar:
Amatasunaren alderdi asko tapatu, isildu edo ezkutatu egiten direla dioenean, arrazoi du. Ados nago Alaine Agirrerekin.

Ander:
Zuk uste duzu erromantizismo moduko batez begiratzen diogula ama izateari?

Ioar:
Dudarik gabe. Hainbestekoa izanik poza eta handia izanik ilusioa, ikuspegi motz bat sortzen dugu denon artean.

Ander:
Esan nahi duzu ama izateko prozesuan ezusteko mingotsak izan litezkeela, nahiz eta inork espero ez dituen.

Ioar:
Arazo larriak eta frakaso sentimenduak ez ditu inork kontatzen. Normala da.

Ander:
Gehienetan maitasuna eta zoriona nagusitzen dira. Baina bitartean izaten dira kezkak, beldurrak, oinazeak. Eta batzuetan okerrena gertatzen da.

Ioar:
Ez dakit gure lagunak nola gaindituko duen haurraren galera. Bere lehenbiziko haurdunaldia zuen. Eta gure kuadrillako aurreneko umea izango zen gainera. Zoritxarrak dena zapuztu du.

Ander:
Oraintxe bertan, jota egongo zarete. Jabetzen naiz. Dena den, zuek izango beharko duzue lagundu beharko diozuenak.

Ioar:
Badakit abortu asko izaten direla. Baina gazteak garenez, ematen du ezinezkoa dela guri halakorik pasatzea.

Ander:
Alaine Agirreren nobelako gaietako bat da mina ezin dela transferitu. Pertsonala da mina. Norberak baino ez daki zenbatekoa den sufrimendua.

Ioar:
Honi buruz patxadaz hitz egiteko premia neukan. Estimatzen dizut.

AUDIOA-2 | ALAINE AGIRRE

Ioar:
Zein da Alaineren liburuaren izenburua?

Ander:
Karena. Plazentari esaten diogu karena.

Ioar:
Erosi egingo dut.

Ander:
Nahi duzuna egizu. Baina jakinaren gainean ipini nahi zaitut orain ez dela irakurtzeko une egokia. Agian hilabete pare bat barru...

Ioar:
Zergatik?

Ander:
Kontakizun gordina da. Istorio gogorra. Sara izeneko neska batek ama izan nahi du. Aurrena intseminazio artifiziala egiten du. Ondoren, vitro bidezkoa.

Ioar:
Kasu kliniko luze bat da nobela?

Ander:
Protagonistak galdu egingo du haurra. Eta hildako umeaz erditu beharko du.

Ioar:
Ez dut irakurriko, ez. Orain ez.

Ander:
Gestazio doluaz ari den nobela bat dela esan dizut hasieratik.

Ioar:
Esan didazu, bai. Baina ez nuen espero gordintasun gradu hori edukiko zuenik. Ez dugu espero izaten, pentsa!, ezta fikzioan ere.

Ander:
Jendaurrean esaten ez diren gauzak fikzio baten bidez azaltzea errazagoa da. Horregatik izaten dira nobela eta film batzuetako kontakizunak latzak eta bortitzak.

Ioar:
Fikzio krudelenak ere eramangarriak dira errealitatearen aldean.

Ander:
Fikzioetako istorioak bukatu egiten dira liburu batean edo pelikula batean. Liburua ixtearekin batera atzean geratzen da konfliktoa. Edo zinema aretoko argiak pizten direnean...

Ioar:
Bai, argiak pizten direnean amaitu egiten da tragedia. Eta orduan egoera lasai batera igarotzen gara.

Ander:
Oraindik bada jendea, fikzioa hutsalkeria bat besterik ez dela uste duena.

Ioar:
Emadazu besarkada bat.

Ander:
Bai.

Ioar:
Eskerrik asko, berriro.

Epilogoa - Beti Ikasten

Ioar:
Zer ikasi dugu gaur?
Aditz subjuntiboa.

Anderrek esan du:
—«Utzi egidazu pasarte txiki bat jar dezadan».
Subjuntiboa erabili ordez, batzuetan sinplifikatu egiten dugu aditza:
—Utzi egidazu pasarte txiki bat jartzen.

Ander:
Ioarrek honela esan du:
—«Nahiago nuke oso tristea ez izatea».
Subjuntiboarekin honela izango litzateke:
—Nahiago nuke oso tristea izan ez dadin.

Ioar:
Hemen beste adibide batzuk:
—Dena txukun ipin dezaten eskatuko diet.
—Dena txukun ipintzeko eskatuko diet.

Ander:
—Beharrezkoa da lasai etor dadin.
—Beharrezkoa da lasai etortzea.

Hemen entzun dezakezu Alaine Agirreri egindako elkarrizketa.