Transkripzioa:

Ander:
Zer moduz zaude, Ioar?

Ioar:
Hainbestean, Ander.

Ander:
Egun txarra daukazu?

Ioar:
Lagun batek haurra galdu du. Bost hilabeteko zegoela gertatu da.

Ander:
Nahigabea sentitzen dut, hartu duzun disgustua ikusita.

Ioar:
Eskerrik asko. Pasatuko zait. Atsekabea ez da betiko izaten.

Ander:
Amaren doluari buruzko nobela bat argitaratu du Alaine Agirrek. Karena du izenburua. Nobelan idatzi dituen kontuei buruz mintzatu da irratian.

Ioar:
On egingo didala iruditzen al zaizu?

Ander:
Irratiaren webgunean entzun dezakegu elkarrizketa. Lagunduko dizut.

Ioar:
Nahiago nuke oso tristea ez izatea.

Ander:
Utzi egidazu pasarte txiki bat jar dezadan.

AUDIOA-1 | ALAINE AGIRRE

Ioar:
Amatasunaren alderdi asko tapatu, isildu edo ezkutatu egiten direla dioenean, arrazoi du. Ados nago Alaine Agirrerekin.

Ander:
Zuk uste duzu erromantizismo moduko batez begiratzen diogula ama izateari?

Ioar:
Dudarik gabe. Hainbestekoa izanik poza eta handia izanik ilusioa, ikuspegi motz bat sortzen dugu denon artean.

Ander:
Esan nahi duzu ama izateko prozesuan ezusteko mingotsak izan litezkeela, nahiz eta inork espero ez dituen.

Ioar:
Arazo larriak eta frakaso sentimenduak ez ditu inork kontatzen. Normala da.

Ander:
Gehienetan maitasuna eta zoriona nagusitzen dira. Baina bitartean izaten dira kezkak, beldurrak, oinazeak. Eta batzuetan okerrena gertatzen da.

Ioar:
Ez dakit gure lagunak nola gaindituko duen haurraren galera. Bere lehenbiziko haurdunaldia zuen. Eta gure kuadrillako aurreneko umea izango zen gainera. Zoritxarrak dena zapuztu du.

Ander:
Oraintxe bertan, jota egongo zarete. Jabetzen naiz. Dena den, zuek izango beharko duzue lagundu beharko diozuenak.

Ioar:
Badakit abortu asko izaten direla. Baina gazteak garenez, ematen du ezinezkoa dela guri halakorik pasatzea.

Ander:
Alaine Agirreren nobelako gaietako bat da mina ezin dela transferitu. Pertsonala da mina. Norberak baino ez daki zenbatekoa den sufrimendua.

Ioar:
Honi buruz patxadaz hitz egiteko premia neukan. Estimatzen dizut.

AUDIOA-2 | ALAINE AGIRRE

Ioar:
Zein da Alaineren liburuaren izenburua?

Ander:
Karena. Plazentari esaten diogu karena.

Ioar:
Erosi egingo dut.

Ander:
Nahi duzuna egizu. Baina jakinaren gainean ipini nahi zaitut orain ez dela irakurtzeko une egokia. Agian hilabete pare bat barru...

Ioar:
Zergatik?

Ander:
Kontakizun gordina da. Istorio gogorra. Sara izeneko neska batek ama izan nahi du. Aurrena intseminazio artifiziala egiten du. Ondoren, vitro bidezkoa.

Ioar:
Kasu kliniko luze bat da nobela?

Ander:
Protagonistak galdu egingo du haurra. Eta hildako umeaz erditu beharko du.

Ioar:
Ez dut irakurriko, ez. Orain ez.

Ander:
Gestazio doluaz ari den nobela bat dela esan dizut hasieratik.

Ioar:
Esan didazu, bai. Baina ez nuen espero gordintasun gradu hori edukiko zuenik. Ez dugu espero izaten, pentsa!, ezta fikzioan ere.

Ander:
Jendaurrean esaten ez diren gauzak fikzio baten bidez azaltzea errazagoa da. Horregatik izaten dira nobela eta film batzuetako kontakizunak latzak eta bortitzak.

Ioar:
Fikzio krudelenak ere eramangarriak dira errealitatearen aldean.

Ander:
Fikzioetako istorioak bukatu egiten dira liburu batean edo pelikula batean. Liburua ixtearekin batera atzean geratzen da konfliktoa. Edo zinema aretoko argiak pizten direnean...

Ioar:
Bai, argiak pizten direnean amaitu egiten da tragedia. Eta orduan egoera lasai batera igarotzen gara.

Ander:
Oraindik bada jendea, fikzioa hutsalkeria bat besterik ez dela uste duena.

Ioar:
Emadazu besarkada bat.

Ander:
Bai.

Ioar:
Eskerrik asko, berriro.

Epilogoa - Beti Ikasten

Ioar:
Zer ikasi dugu gaur?
Aditz subjuntiboa.

Anderrek esan du:
—«Utzi egidazu pasarte txiki bat jar dezadan».
Subjuntiboa erabili ordez, batzuetan sinplifikatu egiten dugu aditza:
—Utzi egidazu pasarte txiki bat jartzen.

Ander:
Ioarrek honela esan du:
—«Nahiago nuke oso tristea ez izatea».
Subjuntiboarekin honela izango litzateke:
—Nahiago nuke oso tristea izan ez dadin.

Ioar:
Hemen beste adibide batzuk:
—Dena txukun ipin dezaten eskatuko diet.
—Dena txukun ipintzeko eskatuko diet.

Ander:
—Beharrezkoa da lasai etor dadin.
—Beharrezkoa da lasai etortzea.

Hemen entzun dezakezu Alaine Agirreri egindako elkarrizketa.