Deus Ez taldeak ‘Zain’ izeneko lan berria aurkeztu du, 2020an argitaratutako ‘Gose’ diskotik hona izandako etenaren ondoren. Denborak eta bizitzako aldaketek markatutako diskoa da, soinu ilunagoa, motelagoa eta zainduagoa proposatzen duena, baina taldearen nortasunari uko egin gabe. Eibarren sustraiak dituen hirukoteak —Eric Deza (ahotsa eta gitarra), Alex Etxeberria (baxua) eta Koldo Sagarzazu (bateria)— hamar urteko ibilbideari begira jarri dio arreta lan honetan.

Diskoaren izenak berak ematen du giltza: itxaronaldiaren ideia. Arriskuaren zain egotearen sentsazioa, pentsamendu negatiboek sortzen duten tentsioa eta egunerokoan barneratzen diren beldurrak zeharkatzen dituzte kantuak. Hasiera batean izenburu luzeagoa izan behar bazuen ere, taldeak azaldu du ‘Zain’ hitzak «interpretazio irekiagoa» eskaintzen duela, diskoaren espirituarekin hobeto bat eginez.

Musikalki, aldaketa nabarmena dago aurreko lanarekiko. Erritmoak pausatuagoak dira, dinamikek pisu handia hartzen dute eta soinuak arnasa gehiago du. 90eko hamarkadako rock alternatiboaren eragina nabaria da, baina melodiari emandako garrantziak oreka berezia sortzen du. Taldearen esanetan, «melodia da kantuak funtzionatzeko giltza»: buruan geratzen den horrek ematen dio indarra piezari, azpian harmonia ilunagoak egon arren.

‘Zain’ diskoa Jon Agirrezabalagarekin grabatu dute, Azkoitiko El Tigre estudioan. Produkzio-prozesua aurreko diskoetatik desberdina izan da, nahita bilatutako aldaketa gisa. Taldeak azaldu duenez, beste lan egiteko modu batera ohitu behar izan dute, erosotasun-eremutik ateraz. Soinu «zikinagoa eta organikoagoa» bilatu dute, zuzeneko grabaketak eta distortsioaren erabilera zaindua uztartuz. Ahotsak ere tratamendu berezia jaso du: oihu gutxiago, baina testura gehiago, distortsioak eta efektu sotilek lagunduta.

Diskoko kantuak izaera askotarikoa dute. ‘Gorroto’ piezak kontraste ironikoa proposatzen du: melodia argia eta leuna, barrutik tentsioa eta haserrea daraman letra batekin. ‘Beti eder’ eta ‘Sare’ bezalako kantuek, berriz, sare sozialen presioa, edertasunaren obsesioa eta hutsunearen sentsazioa jartzen dituzte erdigunean, metafora ilunen bidez. ‘Arriskuaren zain’ da diskoko piezarik adierazgarrienetako bat: hiru lauko konpasak eta era progresiboan lehertzen den egiturak etengabeko tentsio egoera iradokitzen dute.

Diskoa tonu bat beherago afinatuta dago osorik, iluntasun sentsazioa areagotuz, eta gitarra, baxu eta bateriaren arteko espazio-jokoak funtsezkoak dira soinuaren eraikuntzan. Sinpletasunetik eraikitako kantuak dira, askotan akorde gutxitan oinarrituak, baina geruzek eta dinamikek sakontasuna ematen diete.

Edizio fisikoari dagokionez, biniloan soilik argitaratu dute lana. Azala eta irudiak Bilboko artistak, Inge Conde Morenok, sortu ditu: loreen loratze eta usteltze prozesuak irudikatzen dituzten marrazkiak, argiaren eta iluntasunaren arteko talkarekin bat eginez. Taldeak sortzaileari askatasun handia eman diola nabarmendu du, diskoaren giroak berak gidatutako emaitza lortuz.

Lan berria zuzenekoetan aurkezteko asmoa dute jada, eta Eibarren estreinatzea da taldearen nahia, «etxea» izan delako beti. ‘Zain’ diskoarekin, Deus Ez-ek baieztatu du itxaronaldiak ere baduela soinua: tentsioz, zalantzaz eta iluntasunez egindako soinu sendoa.